која сум јас?

Обична нормална 16годишна девојка.
Задоволна со многу малку, незадоволна од ништо - кој како ке ме разбере.
Задоволна од љубов другарство, многу мали но искрени мисли, поклончиња од мала група на луѓе кои вредат. Многу ама баш многу незадоволна од лугето посебно од лицемерни и оние што го кријат сопственото мислење а кажуваат сосема трето. Злобни зависни и жедни за пари. Е така најдобро би ги опишала лугето. Им се восхитуваат на "богатата другарка, другарот што фатил на спортска, што се пијанчи и влечи по патот само за утредента да се фали дека бил пијан и многу јако си поминал'' а не на радителите или на некои обични луѓиња кои со пот успеале во животот, на некои кои иако немаат успеано ништо - сеуште се борат.
Се би направиле да се променат физички, психички а ништо за да се чуствуваат добро во своја кожа. Зарем незнаат дека ние колку и да се трудиме секогаш ке бидиме едни исти?
Некои би рекле какви проблеми на таа возраст но верувајте секој има проблеми, уште при првото постоење. Најмногу што ме нервира кога повеќе акцентираат на проблемите од што на среќните моменти па макар и колку мали да се.
Животот го разбирам како солза пролеана на човечкото лице. Може да биде горчлива но може да биде и радосница, нели ?
Имам многу познаници, но немам многу другари. Имам четворица што навистина ги сакам вклучувајќи го и дечко ми. Се би сторила за нив, и верувам дека и тие за мене.
Имам постар брат кој колку повеќе растам толку повеќе го сваќам иако до пред некое време беше чуден неандерталец за мене.
Која сум јас?
Никогаш не сум знаела целосно да се отворам при почетокот, па еве чувствувам тежина и сега.
Ке пишувам за мојот живот и моите ставови и мислења околу него. За околината во која живеам и луѓето кои ми се блиски - некои во срцето, некои само блиску во вистинска смисла на зборот.